Czemu nie możesz schudnąć przez insulinooporność w pigułce.

Wielu z nas towarzyszy uczucie ciągłego zmęczenia, problem z utrzymaniem prawidłowej masy ciała, czy wahania nastroju. Przyczyn tych objawów może być niemal nieskończenie wiele. Warto jednak sprawdzić, czy nie zmagamy się z insulinoopornością. O tym:

• Czym jest insulinooporność?
• Dlaczego nie chudniemy przy insulinooporności?
• Jakie są najlepsze sposoby, aby schudnąć przy insulinooporności?

Czym jest insulinooporność?

W największym skrócie insulinoopornością nazywany jest stan, w którym nasz organizm nieprawidłowo reaguje na działanie insuliny. Dotyczy to przede wszystkim mięśni i tkanki tłuszczowej. Insulina to hormon, który bierze udział w metabolizmie węglowodanów, tłuszczów i białek. Gdy nasz organizm prawidłowo funkcjonuje, energia pozyskiwana z posiłku jest wykorzystywana od razu do zapewnienia niezbędnych funkcji życiowych. W przypadku obniżonej wrażliwości na działanie insuliny nasz organizm zaczyna produkować ją w nadmiernej ilości powodując hiperinsulinemię. W konsekwencji dochodzi do ujawnienia się zaburzeń węglowodanowych i rozwoju stanu przedcukrzycowego, cukrzycy typu 2, czy chorób układu sercowo- naczyniowego. Za wysoki poziom insuliny hamuje z kolei glukagon, który odpowiedzialny jest za spalanie zapasów energii. Efektem jest odkładanie jej w postaci tkanki tłuszczowej, której nadmiar skutkuje nadwagą i otyłością.

Dlaczego nie chudniemy?

Dlaczego więc nie możemy schudnąć? Winowajcą może być zaburzona równowaga hormonalna.

Mając zaburzoną gospodarkę hormonalną ciężko nam zrzucić nadprogramowe kilogramy. Przy insulinooporności trzeba wdrożyć zdecydowane działania- nie jest to jednak niemożliwe.

Jakie są najlepsze sposoby, aby schudnąć przy insulinooporności?

Odpowiedź jest prosta i trudna zarazem. Należy przywrócić gospodarkę insulinową do normy. Na to składa się nie tylko dieta, ale i styl życia. Musimy wziąć pod uwagę

• stres, który podnosi poziom cukru we krwi,
• sen, którego brak powoduje obniżenie właściwości na insulinę
• ruch, który powoduje spalanie węglowodanów
• dietę, czyli odpowiedni dobór produktów

Chcąc wdrożyć zmiany musimy zadbać zatem o możliwe zredukowanie poziomu stresu, prawidłowy sen (trwający co najmniej 7 godzin) oraz ruch- zarówno ten na siłowni jak i spontaniczną aktywność fizyczną (spacer, rower).

Dieta w insulinooporności powinna zawierać możliwie najmniejszą ilość węglowodanów, największą ilość tłuszczu i optymalną białka (nie więcej niż 1g na każdy kilogram masy ciała). Taki rozkład makroskładników pozwala utrzymać stały poziom cukru we krwi oraz minimalizuje wyrzut insuliny. Ograniczenie wyrzutu powoduje z kolei ponowne uwrażliwienie naszego organizmu na insulinę. Jakie są najważniejsze wymogi dotyczące diety? Najbardziej musimy uważać na cukier- ten należy ograniczyć zarówno jeśli chodzi o słodzidła jak i jedzenie owoców (polecane są te niskowęglowodanowe i cytrusowe). Zaleca się również ograniczenie nabiału oraz zbóż- te najlepiej spożywać al dente bądź schłodzić przed jedzeniem. Węglowodany najlepiej łączyć z tłuszczem, by jak najbardziej spowolnić ich wchłanianie. Wybieraj tłuszcze z grupy omega 3 (ryby, chia, siemię lniane, jaja)- poprawią gospodarkę insulinową. Odpowiednia ilość białka wspomoże spalanie tkanki tłuszczowej. Pamiętajmy, aby w zależności od naszej aktywności nie przekraczać ilości 2g na kilogram masy ciała. Pamiętajmy o odpowiedniej podaży błonnika, który powoduje spowolnienie wchłaniania glukozy. Każdy dzień zaczynajmy od zjedzenia śniadania, unikajmy produktów smażonych, wykluczmy przetworzone produkty pełne niepotrzebnych węglowodanów.

W diecie powinniśmy sprawdzać IG (indeks glikemiczny), który określa szybkość wzrostu poziomu glukozy po posiłku. Jeśli sami nie czujemy się na siłach ułożyć jadłospis- warto skorzystać z pomocy dietetyka. Aktywność fizyczna, regeneracja i zdrowy sen w połączeniu z odpowiednio zbilansowaną dietą sprawi, że nasza gospodarka hormonalna zacznie wracać do normy, a masa ciała w momencie zachowania deficytu kalorycznego będzie się zmniejszać.